Personata's kweken gaat het beste in een kolonie of individueel. Ze zijn holenbroeders en hebben een broedblok met invlieggat nodig. Geef wilgentakken voor nestbekleding. Als ze een kommetje maken in het nest, is het een goed koppel. Leggen 5-6 eieren om de dag. Uitbroeden duurt 22-23 dagen. Jongen vliegen na 6 weken uit en worden 2 weken door ouders gevoerd. Ringmaat: 4,5 mm.
De zwartmaskeragapornis (Agapornis personatus) is een lid van de dwergpapegaaienfamilie, ontdekt in Noordoosten van Tanzania in 1885. Hij heeft een pikzwarte kop, gele borst- en nekband en een groen vederkleed met iets donkerdere vleugeldekveren. Er zijn diverse kleurmutaties beschikbaar naast de wildkleur.
Gemiddelde leeftijd: +- 10 jaar.
Grootte: 15 à 16 cm.
Huisvesting: min. 80x50x50 cm, bij voorkeur met andere personata.
Voedsel: grote parkietenmengeling
Het geslachtonderscheid bij personata's is vrij eenvoudig. Voel tussen de bekken van de vogels. Als de ruimte tussen de bekken open is, heb je een popje (vrouwtje). Als de ruimte tussen de bekken gesloten of bijna dicht is, heb je een mannetje.
Het broeden van citroenparkieten vereist een gezond koppel, een geschikte nestkast en een uitgebalanceerd dieet. Het vrouwtje legt om de dag 4 tot 6 eieren en broedt ze gedurende 18 tot 21 dagen uit. Beide ouders zorgen voor de jongen tot ze na 5 tot 6 weken zelfstandig zijn. Zorg voor een optimale omgeving en voeding, en houd het welzijn van de vogels voorop.
De citroenparkiet (Psilopsoagon aurifrons) is een parkiet die afkomstig is uit Zuid-Amerika. Hij komt voornamelijk uit de regenwouden van Argentinië, Bolivia, Chili en Peru. Deze vogel kun je gemakkelijk herkennen aan zijn groene veren. De mannetjes hebben een geel masker rond de snavel en hebben een gele borst. De vogel is nieuwsgierig en niet bang van mensen, ook zijn ze niet agressief en maken ze weinig geluid. Citroenparkieten zijn intelligent en zijn met juiste hoeveelheid aandacht gemakkelijk tam te krijgen. Ze hebben wel veel aandacht nodig maar niet als hij gezelschap heeft van een soort genoot.
Gemiddelde leeftijd: +- 20 jaar
Grootte: 15 tot 20 centimeter
Huisvesting: minimaal 80 × 50 × 50 centimeter
Voedsel: grote parkietenmengeling
Citroenparkieten zijn moeilijk te onderscheiden op basis van kleur en gedrag. Bij volwassen vogels hebben mannetjes intenser geel verenkleed, rode wangvlekken en een blauwe tot paarse cere. Vrouwtjes hebben zachter geel, blekere wangvlekken en een lichtbruine tot beige cere (= gebied boven de snavel). Het geslacht van jonge vogels is lastiger te bepalen
Halsbandparkieten zijn holenbroeders, wat betekent dat ze in nestkasten broeden. De nestkast moet minstens 25x25x60 centimeter groot zijn, met een gat van ongeveer zeven centimeter. Nestmateriaal is niet nodig, maar losse houtschilfers kunnen worden voorzien. Ze broeden meestal in een los kolonie verband en leggen één legsel per jaar met 3-4 eieren (soms 6). De broedduur is 22-24 dagen en de jongen blijven zeven weken in het nest voordat ze uitvliegen. Ouders voeren de jongen nog steeds en het is het beste om een halsbandparkiet pas na 10 weken bij de ouders weg te halen. Halsbandparkieten worden geringd met 6,5 mm. Om de band tussen een nieuw koppel te versterken, kun je takken in het nest plaatsen. Rust en privacy zijn belangrijk voor een succesvol broedproces.
De halsbandparkiet (Psittacula krameri) is een invasieve exoot in België, afkomstig uit Indië. In de jaren zestig zijn ze vrijgelaten door de mens en hebben ze zich aangepast aan onze omgeving. Er bestaan twee soorten: de Afrikaanse halsbandparkiet met een zwarte snavel en de Indische halsbandparkiet met een rode snavel. Beide hebben een groen lichaam, waarbij de staart iets donkerder groen is. Naast hun natuurlijke habitat worden ze in gevangenschap veel gekweekt vanwege hun speciale kleuren. Als huisdier zijn het sociale en intelligente vogels, maar hun houden vereist toewijding en kennis van hun behoeften, rekening houdend met lokale wetgeving.
Gemiddelde leeftijd: 20 tot 25 jaar
Grootte: 42 centimeter
Huisvesting: minimaal 120 × 50 × 50 centimeter
Voedsel: papegaaienmengeling
Het geslachtonderscheid bij halsbandparkieten kan worden gemaakt op basis van de aanwezigheid van een halsband. Bij mannetjes is er een duidelijke zwarte band te zien rond de nek, terwijl vrouwtjes deze halsband niet hebben. Het is belangrijk om te weten dat deze halsband zich pas ontwikkelt vanaf ongeveer 3 jaar, dus het geslacht kan niet betrouwbaar worden vastgesteld bij jongere vogels zonder een DNA-test of endoscopisch onderzoek.
De lori's zijn holenbroeders, wat inhoudt dat ze zelf geen nesten bouwen maar eerder gebruikmaken van lege boomholtes voor het broeden. Voor deze vogels is beter dat een nestblok gedurende het hele jaar beschikbaar blijft, omdat ze er ook graag 's nachts in verblijven, naast de broedperiode. De optimale afmetingen voor het nestblok zijn 20 x 20 x 60, met een invlieggat van 7 centimeter in diameter.
Voor een geschikte bodembedekking in het nestblok wordt aanbevolen een laagje houtvezels te gebruiken, vooral voor de jongere vogels. De pop legt doorgaans ongeveer twee eieren, die ze gedurende ongeveer 24 dagen zal uitbroeden. Na 7 tot 8 weken zullen de jonge vogels uitvliegen, maar ook na het uitvliegen blijft het ouderlijk koppel nog vier weken voor de voeding van de jongen zorgen, totdat ze zelfstandig genoeg zijn.
De lorie van de blauwe bergen (Trichoglossus moluccanus) is een soort regenboog lori behorende tot de familie Psittaculidae, oorspronkelijk afkomstig uit Oost-Australië en Tasmanië, met name het gebied van de Blauwe Bergen, waaraan de vogel zijn naam ontleent.
De Lorie van de blauwe bergen kenmerkt zich door opvallende kleuren die eenvoudig te identificeren zijn. De kop van de vogel is blauw, vergezeld van een opvallende oranje snavel, en de achterzijde van de kop vertoont een geelgroene band. De borst vertoont een helder oranje kleur, terwijl de buik blauw is en de rug groen.
Gemiddelde leeftijd: 20 tot 30 jaar
Grootte: 25 à 30 centimeter
Huisvesting: bij voorkeur in paren gehouden, het liefst in een buitenvolière waarin een bad is voorzien, aangezien deze vogels er plezier aan beleven om te badderen.
Voeding: Lori pap (mengeling van lorinectar en warm water) of loridry (dit is droge lorinectar)
Het geslacht van de Lori is niet direct zichtbaar; nauwkeurige bepaling is enkel mogelijk door middel van een DNA-test.
Tijdens het broedseizoen geven Meyerpapegaaien er de voorkeur aan om zich terug te trekken in een afgelegen hoek. Het broedblok moet voldoen aan specifieke afmetingen, namelijk 25x25x35 centimeter, met een invlieggat van 8 centimeter diameter. De pop legt doorgaans ongeveer 2/3 eieren per legsel, hoewel het vaak beperkt blijft tot 2 eieren. De broedduur bedraagt ongeveer 26 dagen. Tijdens het broeden blijft de man vaak bij de pop in het nest.
Na ongeveer 10 dagen na het uitkomen openen de jongen hun ogen, en op de 12e dag moeten ze worden geringd met een ring van 7 millimeter. Na ongeveer 8 weken zullen de eerste jongen uitvliegen, maar het duurt nog eens 4 weken voordat ze volledig zelfstandig zijn. Vanwege het feit dat de pop na 8 weken vaak begint aan een nieuw legsel, is het noodzakelijk om de jongen gescheiden te houden om te voorkomen dat ze het nieuwe legsel beschadigen.
De Meyerpapegaai (Poicephalus meyeri) behoort tot de familie Psittacidae, bekend als de papegaaien van de Nieuwe Wereld. Deze vogel is inheems in grote delen van het binnenland van Afrika.
De Meyerpapegaai is te herkennen aan zijn doffe bruine rug, kop, vleugels en staart. Zijn buik en stuit vertonen eerder een turkooisgroene kleur met een gelige schijn. Op de schouder bevindt zich een gele vlek, die ook op de kruin van de vogel te vinden is.
Er zijn meerdere ondersoorten van de Meyerpapegaai, namelijk 6:
Gemiddelde leeftijd: 20 tot 25 jaar
Grootte: 21 à 25 centimeter
Huisvesting: minimale afmeting van de buitenvoliére is 200 x100 x 200 centimter
Voeding: Grote parkietemengeling gemengd met pagaaienmengeling.
Het geslacht van de meyerpapegaai is niet direct zichtbaar; nauwkeurige bepaling is enkel mogelijk door middel van een DNA-test.
Forpussen hebben een interessant broedgedrag dat zorgvuldige aandacht vereist. Ze hebben een nestkast van ongeveer 30x15x15 cm nodig, met een 5 cm invlieggat en beukensnippers als bodembedekking. Een pop legt twee legsels per jaar met 4-6 eieren en begint na het tweede ei met broeden. De broedduur is 18 dagen, jongen verlaten het nest na ongeveer 30 dagen maar worden nog enkele weken door de ouders gevoed. Zorg voor een rustige omgeving en een gezond dieet. Raadpleeg ervaren kwekers voor fokadvies.
De muspapegaai (Forpus) behoort tot de familie Psittacidae en staat bekend als de kleinste papegaaiensoort. Sommige ondersoorten zijn zelfs maar enkele centimeters groot. Deze vogels hebben een lief karakter en zijn over het algemeen stiller dan andere papegaaien. Ze communiceren voornamelijk met soortgenoten en kunnen hun ongenoegen uiten als ze het ergens niet mee eens zijn.
Gemiddelde leeftijd: 10 tot 16 jaar
Grootte: 12 tot 13 centimeter
Huisvesting: minimaal 80 × 50 × 50
Voedsel: grote parkietenmengeling
De wildkleur Forpussen hebben een duidelijk geslachtsverschil. Het mannetje heeft een donkerblauwe kleur op zijn rug en de uiteinden van de vliegveren, evenals een blauwe kleur rond de ogen. Het vrouwtje is volledig groen.
Bij andere kleurslagen van Forpussen kun je dezelfde techniek toepassen. Bij een blauwe variant kun je kijken naar de rugveren en de vleugelveren. Als deze een donkere tint hebben in vergelijking met de rest van het lichaam, is het een mannetje. Vrouwtjes hebben van nature een egale kleur zonder kleurverschil over het lichaam.
Het broeden met Turquoisineparkieten (Neophema pulchella) is een boeiend en lonend proces voor vogelliefhebbers. Om succesvol te broeden, bied je een stevige nestkast van ongeveer 30 x 15 x 15 centimeter met een 5 centimeter invlieggat. Zorg voor een gezonde, goed op elkaar afgestemde paartje, waarbij mannetjes prachtig turkooisblauw en vrouwtjes subtieler gekleurd zijn. De pop legt meestal 4-6 eieren die na 18 dagen uitkomen. Na 10 dagen ontwikkelen de jongen hun eerste slagpennen en na 20 dagen begint de kleur van de veren zich te tonen. Na ongeveer 30 dagen verlaten de jongen het nest, terwijl ze nog enkele weken door de ouders gevoed worden voordat ze zelfstandig zijn. Bied een rustige, stressvrije omgeving en een uitgebalanceerd dieet voor een succesvol broedproces. Raadpleeg ervaren kwekers voor fokadvies om het welzijn van de vogels te waarborgen en te genieten van deze prachtige ervaring.
De Turquoisineparkiet (Neophema pulchella) behoort tot de familie Neophema's en is een kleurrijke parkiet uit Australië, waar ze voornamelijk in open bosgebieden leven. Deze vogels zijn vreedzaam tegenover andere vogels, zowel groot als klein, en houden ervan om vrij rond te vliegen, omdat ze geen echte klimmers zijn. In tegenstelling tot sommige andere kromsnavels knagen ze niet alles kapot en staan ze bekend om hun relatief zachte geluid, omdat ze geen echte schreeuwers zijn. Als huisdieren kunnen ze tam worden. Het bieden van een ruime kooi, dagelijkse vliegoefeningen, en aandacht is essentieel om hun welzijn te waarborgen.
Gemiddelde leeftijd: 10 tot 15 jaar
Grootte: 20 à 23 centimeter
Huisvesting: minimaal 80 × 50 × 50
Voedsel: grote parkietenmengeling
Het geslachtsonderscheid bij Turquoisineparkieten is redelijk duidelijk. Mannetjes en vrouwtjes hebben verschillende kleurkenmerken, waardoor ze relatief gemakkelijk te onderscheiden zijn.
Bij mannelijke Turquoisineparkieten is het verenkleed meestal opvallender en kleurrijker dan bij vrouwtjes. De mannetjes hebben een prachtig turkooisblauw verenkleed op de rug, vleugels en staart, terwijl hun hoofd een helderrode kleur heeft. Hun borst is meestal lichtrood en de buik is geelgroen. Deze levendige kleuren maken de mannetjes visueel aantrekkelijk en gemakkelijk te herkennen.
Daarentegen zijn de vrouwtjes over het algemeen minder fel gekleurd. Ze hebben vaak een groenere tint op hun rugverenkleed en een grijzere kleur op hun kop. In vergelijking met de mannetjes zijn de kleuren van de vrouwtjes meer subtiel en minder opvallend.
Valkparkieten zijn monogaam en blijven hun hele leven bij hun partner. Om ruzies te voorkomen en voldoende broedmogelijkheden te bieden, hangen we meer broedblokken op dan er koppels zijn.
We hebben gekozen voor staande broedblokken, zodat de ouders hun jongen er niet uit kunnen gooien. Zodra het broedblok is goedgekeurd, beginnen ze met paren. Na ongeveer 2 weken legt de pop het eerste ei. Beide ouders broeden afwisselend. Na 18-21 dagen komt het eerste ei uit, en het duurt nog 4-5 weken voordat de jongen de buitenwereld gaan verkennen. Op een leeftijd van 6-8 weken zijn de jongen zelfstandig.
Hoewel het broedproces meestal soepel verloopt, kunnen er soms fouten optreden, zoals onbevruchte eieren, kapotte eieren of legnood. Er zijn veel andere dingen om in de gaten te houden, aangezien het broedproces snel kan mislopen.
De ringmaat van de valkparkieten is 5,5 mm. Het fokken en verzorgen van valkparkieten vereist toewijding en aandacht voor elk individu om een gezonde en succesvolle broedervaring te verzekeren.
De valkparkiet (Nymphicus hollandicus) is een populaire vogel onder vogelhouders, die zowel binnenshuis als buiten in een volière wordt gehouden. Ze zijn bekend om hun vreedzame karakter en kunnen goed overweg met andere vogelsoorten. Hoewel hun naam anders doet vermoeden, behoren ze tot de kaketoes, te herkennen aan de kuif op hun kop. De wildkleur valkparkiet heeft een grijze lichaamskleur met witte vlekken op de vleugels en een gele kop met een opvallende kuif. Dankzij gerichte kweek zijn er nu meerdere kleurvarianten beschikbaar, waardoor valkparkieten nog aantrekkelijker worden voor vogelhouders die houden van diversiteit en schoonheid. Ze staan ook bekend om hun intelligentie en trainbaarheid, waardoor ze geweldige metgezellen zijn voor vogelliefhebbers van alle leeftijden.
Gemiddelde leeftijd: 15 tot 20 jaar
Grootte: 30 tot 35 centimeter
Huisvesting: 120 × 60 × 70 centimeter
Voedsel: grote parkietenmengeling
.
Het geslachtsonderscheid bij valkparkieten is niet altijd duidelijk zichtbaar, maar bij bepaalde kleurslagen kan het uiterlijk helpen bij het identificeren van het geslacht. Het geslacht wordt meestal pas zichtbaar na de jeugdrui. Daarnaast kun je soms ook het geslacht afleiden uit hun gedrag. Mannetjes vertonen vaak fluitgedrag, maken leuke geluidjes en gedragen zich meer als een echte macho. Popjes daarentegen vertonen dit gedrag meestal niet.
Het kweken van deze soort wordt als "redelijk gemakkelijk" beschouwd en kunnen in een kolonie gehouden worden. Deze vogels vertonen vroeg in het jaar broedgedrag en leggen vaak hun eerste eieren in maart. Een geschikt broedblok is een uitgeholde natuurstam, maar een blok met de afmetingen 20x20x50 cm is ook voldoende, met een invlieggat van 6 centimeter diameter. Het beste nestmateriaal is houtkrullen of een dikke laag vermolmd hout. De pop legt doorgaans tussen 2 en 5 eieren met een interval van 2 dagen ertussen. Na ongeveer 23 dagen komen de jonge vogels uit het ei. Ze blijven 7 tot 8 weken in het nest voordat ze uitvliegen, en daarna duurt het nog eens 3 weken voordat ze zelfstandig zijn.
Het ringen van de vogels wordt aanbevolen tussen dag 15 en dag 17, waarbij een ringmaat van 6 mm geschikt is.
De Zonparkiet (Aratinga solstitialis) behoort tot de familie Psittacidae en is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Amerika. De vogel staat bekend om zijn opvallende oranje verenkleed dat het volledige lichaam bedekt. De vleugels vertonen een combinatie van geel en groen en de staart gaat van een donkergroene kleur naar donkerblauw aan het uiteinde. De ogen zijn gewoonlijk bruin en worden vaak omringd door een witgrijze rand, deze rand kan met de leefijd van de vogel mogelijk vervagen.
In zijn natuurlijke habitat in Zuid-Amerika leeft de zonparkiet in bossen op de hellingen van het berggebied van de deelstaat Roraima, gelegen op de grens van drie verschillende landen: Brazilië, Guyana en Venezuela.
Voorafgaand aan de ontdekking van hun natuurlijke habitat werd gedacht dat deze soort voornamelijk in een savannelandschap voorkwam, maar dit blijkt alleen het geval te zijn wanneer ze van helling veranderen. Door het beperkte verspreidingsgebied loopt de zonparkiet een aanzienlijk risico op uitsterven, wat heeft geleid tot de vermelding van deze vogel als een bedreigde soort op de rode lijst van de IUCN.
Gemiddelde leeftijd: 20 tot 25 jaar
Grootte: 29 à 31 centimeter
Huisvest ing: 150 x 150 x 80 (voor een koppel)
Voeding: grote parkietenmengeling
Het geslacht van de zonparkiet is niet direct zichtbaar; nauwkeurige bepaling is enkel mogelijk door middel van een DNA-test.
0479 45 49 16
